قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
بگو آیا خدا را از ایمان خود با خبر میسازید و حال آنکه خدا میداند آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، و او به هر چیزی دانا است.
مفردات:
أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ: آیا دینتان را به خدا یاد میدهید
یَعلمُ: میداند
بیان عقاید
گروهی با سوگند به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله گفتند که ایمان ما صادقانه است. این آیه نازل شد که نیاز به سوگند نیست، خداوند به همه چیز آگاه است.
عرضهی عقائد خود به اولیای خدا، اگر برای ارزیابی واصلاح ویا کسب اطمینان باشد، بسیار پسندیده است، چنانکه حضرت عبدالعظیم حسنی عقائد خود را به امام هادی علیهالسلام عرضه کرد. امّا اگر عرضهی عقائد ریاکارانه باشد، جای سرزنش وتوبیخ است.
مگرخدا از درون آدمیان بی خبر است؟ !
قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِينِكُمْ؛ خطاب متوجه آن گروه از اعراب است که ادعای ایمان داشتند، ولی دلهاشان به ز ینت ایمان آراسته نبود؛ از لحن عتاب آمیز آیه برمیآید که گویی بادیه نشــینان یاد شــده اصرار داشــتند که مؤمنانی راســتینند؛ خداونــد بــه پیامبر میفرماید به آنها بگو: آیا دینتــان را به خدا گزارش میدهید و میخواهیــد او را از آیینتــان با خبر ســازید؟ یعنی چنیــن میپندارید که خداوند از درون و قلب شما آگاه نیست که اصرار میکنید که ایمانی راستین دارید؟