قرآن از ازدواج یا رابطۀ میان زن و شوهر به «میثاق غلیظ» یاد کرده است. میثاق غلیظ، حاکی از پیوند روحی میان زن و شوهر است.

خانواده، هسته طبیعی و سنگ‌بنای اجتماع بشری است. قرآن و کتب آسمانی به این واحد پراهمیّت، عنایت خاص داشته و شیوه‌های تحکیم آن را به طرق مختلف متذکّر شده‌اند.

قرآن کریم در آیه ۲۱ سوره مبارکه نساء می‌فرماید:

وَكَيْفَ تَأْخُذُونَهُ وَقَدْ أَفْضَىٰ بَعْضُكُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ وَأَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا؛

و چگونه آن [مَهر] را مى‌ستانيد با آنكه از يكديگر كام گرفته‌ايد، و آنان از شما پيمانى استوار گرفته‌اند؟

نکته‌: عقد ازدواج، يك ميثاق محكم است. «مِيثاقاً غَلِيظاً»

قرآن کریم شکل‌گیری خانواده را بر اساس میثاق غلیظ بین همسران استوار کرده و در راستای همگرایی و وفاداری آنها به تعهدات و لزوم پیوند زناشویی، برای هریک از ایشان حقوق و وظایف متقابل که ریشه در فطرت، باورها و روحیات‌شان دارد، مقرر داشته است.

بنابراین از قرآن کریم استفاده می‌شود وفاداری و تعهد به میثاق همسری فقط یک توصیه‌ی ساده‌ی اخلاقی نیست بلکه «پیمانی استوار» است.

وقتی ما به عظمت عقد ازدواج که در قرآن آن را «میثاق» نامیده است، پی می‌بریم که توجه کنیم، واژۀ «میثاق» در قرآن، بیانگر رابطۀ میان خدا و بندگانش در مورد اعتقاد به توحید و التزام به احکام الهی است و نیز بیانگر رابطۀ میان یک دولت و دولتی دیگر دربارۀ کار‌های عمومی و بزرگ است.

میثاق در هیچ جا از قرآن به «غلیظ» وصف نشده است، مگر در عقد ازدواج. این، اهمیت عقد ازدواج را برای ما دو چندان می‌کند.

به این وسیله در می‌یابیم، قرآن برای عقد ازدواج، از همۀ مواردی که واژۀ میثاق را به کار برده، اهمیت بیشتری قائل است.