از دیدگاه قرآن زن و مرد لباس یکدیگرند؛ یعنی پوششی هستند که یکدیگر را از بدی‌ها و زشتی‌ها حفظ کرده و باعث حفظ شرف و حیثیّت و دین یکدیگر در جامعه خواهند بود. آنجا که می‌فرماید:

«… هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ…» (بقره/۱۸۷)
«…آنها لباس شما هستند؛ و شما لباس آنها (هر دو زینت هم و سبب حفظ یکدیگرید).»

لباس از یک سو انسان را از سرما و گرما و خطر برخورد اشیاء به بدن حفظ مى‌کند، و از سوى دیگر عیوب او را مى‌پوشاند، و از سوى سوم زینتى است براى تن آدمى، این تشبیه که در آیه فوق آمده اشاره به همه این نکات است. (مکارم شیرازي ، ۱۳۷۵،ج ۱ : ۶۵۰)

دو همسر یکدیگر را از انحرافات حفظ مى‌کنند، عیوب هم را مى‌پوشانند، وسیله راحت و آرامش یکدیگرند و هر یک زینت دیگرى محسوب مى‌شود. (مکارم شیرازي ، ۱۳۷۵،ج ۱ : ۶۵۰)

از نظر قرآن نه تنها زن و مرد آرام بخش، بلکه زینت یکدیگر نیز می‌باشند؛ یکی از معانی لباس در این آیه شریفه «زینت» است.

در تشبیه همسر به لباس، نكات و لطایف بسیارى نهفته است:

• لباس باید در طرح و رنگ و جنس مناسب انسان باشد، همسر نیز باید كفو انسان و متناسب با فكر و فرهنگ و شخصیّت انسان باشد.
• لباس مایه زینت و آرامش است، همسر وفرزند نیز مایه زینت و آرامش خانواده‌اند.
• لباس عیوب انسان را مى‌پوشاند، هریك از زن و مرد نیز باید عیوب و نارسایى هاى یكدیگر را بپوشانند.
• لباس انسان را از سرما و گرما حفظ مى‌كند، وجود همسر نیز كانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى مى‌رهاند.
• دورى از لباس، مایه رسوایى است، دورى از ازدواج و همسر نیز سبب انحراف و رسوایى انسان مى‌گردد.
• در هواى سرد لباس ضخیم و در هواى گرم لباس نازك استفاده مى‌شود، هر یك از دو همسر نیز باید اخلاق و رفتار خود را متناسب با نیاز روحى طرف مقابل تنظیم كند؛ اگر مرد عصبانى است، زن با لطافت با او برخورد كند و اگر زن خسته است، مرد با او مدارا كند.
• انسان باید لباس خود را از آلودگى حفظ كند، هر یك از دو همسر نیز باید دیگرى را از آلوده شدن به گناه حفظ نماید.