سوره نجم

سوگند به اختر [= قرآن‌] چون فرود می‌آید،

[که‌] یار شما نه گمراه شده و نه در نادانی مانده؛

و از سر هوس سخن نمی‌گوید.

این سخن بجز وحیی که وحی می‌شود نیست.

آن را [فرشته‌] شدیدالقوی به او فرا آموخت،

[سروش‌] نیرومندی که [مسلّط] درایستاد.

در حالی که او در افق اعلی بود؛

سپس نزدیک آمد و نزدیکتر شد،

تا [فاصله‌اش‌] به قدر [طول‌] دو [انتهای‌] کمان یا نزدیکتر شد؛

آنگاه به بنده‌اش آنچه را باید وحی کند، وحی فرمود.

آنچه را دل دید انکار[ش‌] نکرد.

آیا در آنچه دیده است با او جدال می‌کنید؟

و قطعاً بار دیگری هم او را دیده است،

نزدیک سدرالمنتهی،

در همان جا که جنةالمأوی است.

آنگاه که درخت سدر را آنچه پوشیده بود، پوشیده بود.

دیده [اش‌] منحرف نگشت و [از حدّ] در نگذشت.

به راستی که [برخی‌] از آیات بزرگ پروردگار خود را بدید.

به من خبر دهید از لات و عزّی،

و منات آن سومین دیگر،

آیا [به خیالتان‌] برای شما پسر است و برای او دختر؟

در این صورت، این تقسیم نادرستی است.

[این بتان‌] جز نامهایی بیش نیستند که شما و پدرانتان نامگذاری کرده‌اید [و] خدا بر [حقّانیّت‌] آنها هیچ دلیلی نفرستاده است. [آنان‌] جز گمان و آنچه را که دلخواهشان است پیروی نمی‌کنند، با آنکه قطعاً از جانب پروردگارشان هدایت برایشان آمده است.

مگر انسان آنچه را آرزو کند دارد؟

آن سرا و این سرا از آن خداست.

و بسا فرشتگانی که در آسمانهایند [و] شفاعتشان به کاری نیاید، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اذن دهد.

در حقیقت، کسانی که آخرت را باور ندارند، فرشتگان را در نامگذاری به صورت مؤنّث نام می‌نهند.

و ایشان را به این [کار] معرفتی نیست. جز گمان [خود] را پیروی نمی‌کنند، و در واقع، گمان در [وصول به‌] حقیقت هیچ سودی نمی‌رساند.

پس، از هر کس که از یاد ما روی برتافته و جز زندگی دنیا را خواستار نبوده است، روی برتاب.

این منتهای دانش آنان است. پروردگار تو، خود به [حال‌] کسی که از راه او منحرف شده داناتر، و او به کسی که راه یافته [نیز] آگاه‌تر است.

و هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است از آن خداست، تا کسانی را که بد کرده‌اند، به [سزای‌] آنچه انجام داده‌اند کیفر دهد، و آنان را که نیکی کرده‌اند، به نیکی پاداش دهد.

آنان که از گناهان بزرگ و زشتکاریها -جز لغزشهای کوچک- خودداری می‌ورزند، پروردگارت [نسبت به آنها] فراخ‌آمرزش است. وی از آن دم که شما را از زمین پدید آورد و از همان‌گاه که در شکمهای مادرانتان [در زهدان‌] نهفته بودید به [حال ]شما داناتر است، پس خودتان را پاک مشمارید. او به [حال‌] کسی که پرهیزگاری نموده داناتر است.

پس آیا آن کسی را که [از جهاد] روی برتافت دیدی؟

و اندکی بخشید و [از باقی‌] امتناع ورزید.

آیا علم غیب پیش اوست و او می‌بیند؟

یا بدانچه در صحیفه‌های موسی [آمده‌] خبر نیافته است؟

و [نیز در نوشته‌های‌] همان ابراهیمی که وفا کرد:

که هیچ بردارنده‌ای بار گناه دیگری را بر نمی‌دارد.

و اینکه برای انسان جز حاصل تلاش او نیست.

و [نتیجه‌] کوشش او به زودی دیده خواهد شد.

سپس هر چه تمامتر وی را پاداش دهند.

و اینکه پایان [کار] به سوی پروردگار توست.

و هم اوست که می‌خنداند و می‌گریاند.

و هم اوست که می‌میراند و زنده می‌گرداند.

و هم اوست که دو نوع می‌آفریند: نر و ماده،

از نطفه‌ای چون فرو ریخته شود.

و هم پدید آوردن [عالم‌] دیگر بر [عهده‌] اوست.

و هم اوست که [شما را] بی‌نیاز کرد و سرمایه بخشید.

و هم اوست پروردگار ستاره «شِعری».

و هم اوست که عادیان قدیم را هلاک کرد.

و ثمود را [نیز هلاک کرد] و [کسی را] باقی نگذاشت.

و پیشتر [از همه آنها] قوم نوح را، زیرا که آنان ستمگرتر و سرکش‌تر بودند.

و شهرها[ی سَدوم و عاموره‌] را فرو افکند.

پوشاند بر آن [دو شهر، از باران گوگردی‌] آنچه را پوشاند.

پس به کدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید روا می‌داری؟

این [پیامبر نیز] بیم‌دهنده‌ای از [جمله‌] بیم‌دهندگان نخستین است.

[وه چه‌] نزدیک گشت قیامت.

جز خدا کسی آشکارکننده آن نیست.

آیا از این سخن عجب دارید؟

و می‌خندید و نمی‌گریید؟

و شما در غفلتید.

پس خدا را سجده کنید و بپرستید.